ευκατάσβεστος

εὐκατάσβεστος, -ον (Α)

αυτός που σβήνει εύκολα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -κατα-σβεστος (< κατα-σβέννυμι), πρβλ. α-κατά-σβεστος, δυσ-κατά-σβεστος].